Profielschets

Op 1 januari is het zover, de transfermarkt gaat weer open. We kunnen ons na oud en nieuw verheugen op een ander soort vuurwerk. Welke verrassing knalt eruit of loopt het zoals gewoonlijk weer met een sisser af. Maar als de voortekenen niet bedriegen, dan lijkt het erop dat er wat versterking zal worden aangetrokken. Dat kan ook eigenlijk niet anders, de selectie is te smal. Dat hebben we afgelopen week wel gemerkt. Een extra centrale verdediger kan geen kwaad, met een onbekwame Mori en een niet altijd inzetbare Hutchinson, maar ook een fanatieke kuitenbijter op het middenveld en natuurlijk wat extra stootkracht voorin. Hoewel Havenaar niet altijd gelukkig is geweest voor de goal, bleek vorige week dat zijn meerwaarde vooral is, dat hij anderen beter laat voetballen. En zie waar ons dat gebracht heeft. Maar of je nu een fan bent van de lange Japanner of niet, feit is dat we voor zijn positie wel een mannetje extra kunnen gebruiken. Op de diverse fora is de roep om een scorende centrumspits daarom de meest gehoorde wens. Er passeren nogal wat namen de revue, maar de vraag is in eerste instantie: wat past het best bij dit elftal.

Laten we de belangrijkste eigenschappen eens op een rijtje zetten:

Het moet in ieder geval een speler zijn, die het klappen van de zweep kent. Niet eentje die je voorzichtig moet brengen. Het moet iemand die meteen goed in de wedstrijd zit, die vooruit wil voetballen, die van eigen kracht uitgaat. Het moet een jongen zijn die niet vergeet te voetballen of maar ook niet achter de feiten aan wil hollen. Van wie het koppie niet zo snel gaat hangen. Het moet iemand zijn voor wie elke wedstrijd een finale is, die niet in de hoek wil zitten waar de klappen vallen. 
Voor wie niet het eigenbelang, maar het teambelang voorop staat. Of andersom, dat hangt ervan af. Die, als het moet, ook tussen de linies kan spelen, die altijd goed staat, neusje voor de goal heeft, de boel kan vastzetten. Eentje die niet de problemen over zichzelf afroept door de kansen niet te benutten. Maar ook eentje die de Stervende Zwaan kan spelen in het strafschopgebied. Theaterervaring strekt dus tot de aanbeveling.

Van wat minder groot belang is dat hij zijn kraagje rechtop kan zetten, leuke gekleurde schoentjes in roze of lichtgroen draagt en keurig gekapte haartjes heeft. Maar hij moet wel bekwaam zijn om de pers te woord te kunnen staan, met nietszeggende algemeenheden. Niets leukers dan theater maken met clichés en mooi weer spelen naar de buitenwacht.

Belangrijk is ook dat het een homo is. Yes, yes. Hij moet immers wel passen bij de clubcultuur. Macho’s horen niet bij de uitstraling van Vitesse. En tot slot werkt het in zijn voordeel als zijn moeder een hoer is. Dat doet het altijd goed bij de tegenstander.

Vreemd maar waar, dit is nu al de derde keer dat ik bij het opstellen van een profielschets uitkom bij Ronaldo. Alhoewel, dat van die moeder, daar ben ik niet zeker van.

Bos2

Wat was het een heerlijk avondje, afgelopen zaterdag. Terwijl in menig Nederlandse huiskamer nog Sinterklaas gevierd werd, vlogen in het Philips-stadion de surprises in het rond. Er werd flink uitgepakt en er werd gestrooid met mooie voetbewegingen, driehoekjes, slimme hakballetjes en niet te vergeten: goals.  Om die sfeer helemaal compleet te maken werd er vanuit het uitvak ook nog eens regelmatig Piet, Piet, Piet geroepen. Het kon niet op.

Terwijl we waarschijnlijk allemaal in een wat euforische stemming het internet afsurften naar verslagen, reacties en commentaren, stond daar plotseling de man van de wedstrijd het allemaal weer in perspectief te plaatsen. ‘De 2-6 was geflatteerd’, ‘ we denken niet aan het kampioenschap’ , ‘we kijken vooral naar wat er in de eerste helft mis ging’. Peter Bosz was zeker wel  trots, maar vooral ook heel nuchter en realistisch.

Ik durf het nu wel te zeggen: Peter Bosz is de beste ‘aankoop’ in jaren. Nu je bovenaan staat lijkt dat een makkelijke conclusie, maar wat mij betreft gaat het verder dan dat. Laat ik eerlijk zijn: ik had dit niet verwacht.
coming man in het trainersgilde. Maar het feit dat hij een Vitesse-verleden heeft en zijn zoon al jaren bij de jeugd speelt, maakte de keus voor deze man voor mij wat draaglijker. Bos2 noemde ik hem in het begin, verwijzend naar de z aan het eind van zijn naam, die verdacht veel op een 2 lijkt, maar ook vanwege zijn vergelijkbare rustige uitstraling en realiteitszin. Zonder Theo tekort te willen doen, zou ik hem nu wel Bos 2.0 willen noemen. Als clubman kan Peter niet in de schaduw staan van ons icoon, maar als trainer is het een geweldige update!

Bij de bekendmaking van de opvolger van Fred Rutten kreeg ik meteen een gevoel van tweede keus. Andere trainers wilden niet, konden niet of mochten niet, dus moest er maar genoegen worden genomen met een trainer, die op zich wel aardige dingen had gedaan met Heracles, maar niet bekend stond als

Wat maakt hem nu ineens een goede trainer? En wat bepaalt of je een toptrainer bent? Wat is het verschil tussen een goede trainer en een toptrainer? In mijn ogen is het simpel. Een goede trainer maakt van spelers betere voetballers, een toptrainer maakt er ook nog een team van. Het geheel is altijd meer dan de som der delen. Een toptrainer weet dat teamgeest een meerwaarde heeft, dat  het van middelmatige voetballers een goed team maakt en van goede voetballers een topteam. Daarom kan een trainerswissel wel degelijk effect hebben op de prestaties van een team. Je ziet het met regelmaat. ´Het … effect´, wordt het dan genoemd.

Ook in Arnhem heeft zich zoiets voorgedaan. Na het vertrek van sterkmakers als van Ginkel en Boni ging niemand ervan uit dat Vitesse de prestatie van vorig seizoen zou evenaren, laat staan verbeteren. De competitie duurt nog lang, maar er kan met overtuiging gesteld worden dat er een goed team staat. En daar is m.i. Peter Bosz de grote vormgever van.
Wat maakt deze man tot een potentiële toptrainer, die op termijn naar het niveau van Mourinho, van Gaal en Guardiola zou kunnen doorgroeien. Over welke eigenschappen beschikt hij, die hem geschikt maken voor de top?

Allereerst persoonlijkheid. Wie zondagavond Studio Voetbal heeft gezien, moet onder de indruk zijn geweest van de uitstraling van Bosz. De rust, de realiteitszin en het respect voor de ander waren een lust voor het oog. Terwijl Jan Mulder hem op allerlei wijzen trachtte te provoceren, bleef Bosz opmerkelijk rustig en standvastig. Geen enkel moment verlaagde hij zich tot het niveau van de Groningse betweter. Hoe harder Mulder tekeer ging, dus te meer groeide de uitstraling van de Vitesse-trainer. Ik heb daar enorm van zitten genieten.

Ten tweede is daar het vermogen om een team te creëren. Je merkt het aan de manier waarop de jongens met elkaar omgaan, aan het plezier dat ze uitstralen, aan het respect dat er over en weer is, dat er een trainer rondloopt, die weet wat hij doet. Bosz heeft oog voor dit soort processen, weet wanneer hij de teugels moet laten vieren. Maar ook wanneer hij in moet grijpen als zich situaties voordoen die die processen nadelig beïnvloeden. Bovendien is hij sterk en overtuigend genoeg om rigoureuze maatregelen te nemen. Jonathan Reis heeft dat aan den lijve kunnen ondervinden.

Ten derde is er vertrouwen. Je moet als trainer vertrouwen geven aan spelers die dat nodig hebben, maar je moet ook zelf te vertrouwen zijn. Davy Pröpper is het voorbeeld van een speler waarbij dat vertrouwen zich terugbetaalt. Je moet er natuurlijk ook oog voor hebben.
Niet alleen de spelers, maar ook de rest van de club en niet te vergeten de supporters, moeten weten wat ze aan je hebben. Als trainer moet je vertrouwen uitstralen en te vertrouwen zijn. Duidelijkheid, eerlijkheid en respect zijn hierbij de kernwaarden.

Ten vierde is daar samenwerking. Bosz staat open voor adviezen van zijn staf. Overlegt veel, weegt en overweegt. Is bovendien nog steeds leergierig. Is niet de man die vindt dat hij de waarheid in pacht heeft; hij staat open voor nieuwe ideeën. Maar hij is ook iemand die knopen durft door te hakken en pijnlijke maatregelen kan nemen.

En als laatste: voetbalverstand. Bosz is een intelligente man, die in combinatie met zijn ervaring als voetballer een heldere visie ontwikkeld heeft. Als geen ander weet hij dat het uiteindelijk de aantrekkelijkheid van het voetbal is, dat tot betere prestaties leidt. Bij alles wat je doet geldt dat de resultaten hoger liggen als je het met plezier doet. Ook op het veld. Wat is er voor een voetballer leuker dan aanvallen en goals maken? Zijn visie is dan ook: doe dat dan! Je loopt dan misschien wel eens flinke averij op, maar per saldo liggen de prestaties hoger, is de aantrekkelijkheid groter en loopt het stadion voller.

Met Peter Bosz heeft Vitesse goud in handen. Ongeacht met welke spelers hij moet werken, hij maakt er een team van, dat met plezier laat zien wat het kan. Dat een kampioenschap daar het gevolg van is, zou mooi zijn, maar voorlopig heb ik in het Gelredome en voor de buis al iets wat ik jaren gemist heb: plezier! En nu maar hopen dat Chelsea of welke club dan ook, voorlopig nog even niet bij óns komt shoppen!

Sluitpost

Het moet maar eens gezegd worden en laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: we hebben een nieuwe keeper nodig. Juist omdat de wedstrijd van afgelopen zondag geen aanleiding geeft om het er over te hebben, kan er nu zonder al teveel emotie gekeken worden naar het functioneren van onze sluitpost in het ‘nieuwe’ Vitesse.

Piet is een jongen van de club. Het feit dat hij Nijmegenaar is, wordt hem vergeven. Niemand kan tenslotte de plaats van zijn eigen wieg bepalen. Groot geworden bij de jeugd, doorgedrongen in het

eerste elftal, even aan Oranje mogen ruiken , een mislukt avontuur in Spanje en weer terug in de Arnhemse schoot. Piets c.v. in een notendop. Op zich niks mis mee en als we de media mogen geloven, dan is Piet de afgelopen jaren verantwoordelijk geweest voor menig gewonnen punt. Waarom dan een andere keeper?

Laat duidelijk zijn: niemand kan ontkennen dat Piet één van de beste lijnkeepers van Nederland is, misschien wel dé beste. Zijn grote lichaam in combinatie met zijn reflexen hebben er inderdaad voor gezorgd dat menige wedstrijd een ander verloop kreeg dan de tegenstander wilde. Zijn reddingen ogen vaak spectaculair en dat heeft effect op het publiek. Niet voor niets klinkt dan het goedbekkende  ’Piet, Piet, Piet’  van de tribune.
Maar reflexen alleen zijn niet voldoende, zeker niet in het huidige voetbal. Er zijn meer kwaliteiten nodig om de top te halen. En die top zit er voor Piet niet in. Het is dan ook niet verwonderlijk dat, ondanks de pluimen die hij van de pers krijgt, onze keeper totaal niet meer in beeld is bij de keuzeheren van Oranje.

Over welke kwaliteiten moet een moderne keeper beschikken? Wat is het verschil tussen een topper en goede keeper? Net als Piet moet elke topkeeper beschikken over goede reflexen. Als het nodig is, moet een keeper niet denken maar doen. Situaties vlak voor de goal vragen vaak om katachtige reacties. Er moet snel gehandeld worden. Een imponerend postuur werkt ook mee. In een grijs verleden had iedereen respect voor Ajax-doelman Piet Schrijvers. Niet zozeer vanwege zijn keeperskwaliteiten, maar vanwege zijn omvang en uitstraling. Was je lijf je lief, dan bleef je maar beter uit zijn buurt als hij van de doellijn kwam.
Toch is dat laatste tegenwoordig van minder belang. Wat wel telt is, dat je als doelman kan meevoetballen, dat je technisch mee kan komen met de rest van de spelers, maar ook dat je het veldspel goed kunt doorzien. Je moet, als je de bal in je bezit krijgt, razendsnel kunnen inschatten wat je ermee gaat doen. Een snelle uitworp, een schot naar voren, of gewoon even temporiseren. Voetbalinzicht noem je dat. Helaas kent Piet alleen het woord temporiseren. Meestal druk gebarend loopt hij met de bal in zijn strafschopgebied rond, tot de stellingen weer betrokken zijn en het spel weer traag van achteruit opgebouwd wordt.. Hoewel, soms ziet hij, zij het wat laat, toch een vrijstaande man en probeert die alsnog te bereiken met een lange trap. Vaak klinkt dan het ‘tjonge-jonge’ van de tribune, ondersteund door nee-geschud van het hoofd. Of, nog erger, hij heeft weer zijn ‘Platje-moment’.

Nee, daar liggen zijn kwaliteiten niet, dat is duidelijk. Net zo min als in hoge ballen in de zestien of acties er buiten. De uitdrukking op Zuid ‘Piet krijgt al heimwee naar de doellijn als hij bij de penaltystip komt’, zegt genoeg. Afgelopen zondag had hij trouwens zijn eerste ‘buitenlandse reis’ in jaren. En ik moet eerlijk toegeven dat hij dat uitstekend deed, ook al kostte hem dat een gele kaart.

Dat meevoetballen, dat voetbalinzicht, dat is juist hetgene wat nodig is bij de nieuwe spelstijl van Vitesse. Dwingend naar voren spelen, de tegenstander vastzetten, dat vraagt meer kwaliteiten van een keeper dan alleen katachtige reflexen. Door de grote ruimtes die er ontstaan achter de verdediging, is een snelle atletische doelman met voetbalinzicht nodig, die bovendien ook voetbaltechnisch zijn mannetje staat. En Piet lijkt me daar niet het schoolvoorbeeld van.

Wie dan wel, is de terechte vraag. Ik mag aannemen dat er bij Vitesse kundige mensen rondlopen met een groter netwerk dan ik. Maar meedenken over de profielschets kan natuurlijk altijd.
Een type van der Sar is natuurlijk de ultieme droom. Groot, atletisch, slim, snel, sterk op alle fronten en bovendien een persoonlijkheid die rust en kracht uitstraalt. Die zelfs meer is dan een goede keeper. Maar ja, een type Messi willen we ook.

Ik ben echter bang dat het contracteren van een nieuwe keeper geen prioriteit heeft. Ik vermoed dat men afwacht hoe Eloy Room zich in Deventer ontwikkelt, of er toch groei zit in Marko Meerits of dat men op termijn alle kaarten wil zetten op het grote talent Jeroen Houwen. Misschien kan er wat transfervrij binnengehaald worden, of heeft Chelsea wat in de verhuur. Dat er een nieuwe keeper gekocht gaat worden lijkt me uitgesloten, want ook bij het aankoopbeleid geldt een keeper als sluitpost.

Halfvol of halfleeg?

Afgelopen zondag was het zover. De opmerkelijke opmars van Vitesse zou besproken worden bij Studio Voetbal. We gingen er eens goed voor zitten. Eindelijk zou er echt aandacht besteed worden aan onze club. Zoals wel vaker werd het een afknapper. Een paar halve zinnen en we waren alweer bij PSV. Natuurlijk niet zonder dat meneer Jack van Gelders lievelingsquote vreemdelingenlegioen een paar keer genoemd werd. Vitesse telt niet mee, niet bij de pers, maar jammer genoeg ook niet bij het publiek. En dat laatste is mij een doorn in het oog. Ook afgelopen zondag moest ik hoofdschuddend constateren dat het stadion half vol was. Of was het half leeg?

Volgens directeur Joost de Wit is het allemaal heel eenvoudig. Mensen hebben op dit moment geen geld over voor een voetbalwedstrijd. De crisis zorgt ervoor dat ze het in de portemonnee houden. En dan zijn er natuurlijk de verkoopbeperkingen bij een aantal wedstrijden. Daar zou hij een punt hebben als er afgelopen zaterdag door de vrije verkoop meer dan 20.000 man op de tribune had gezeten. Maar helaas was dat niet zo.

Nee, sportmarketing’deskundige’ Frank van den Wall Bake weet het veel beter. Geen voetballiefhebber wil iets te maken hebben met het handelshuis Vitesse en sponsors al helemaal niet. Deze meneer luistert blijkbaar erg graag naar Jack van Gelder. Hij denkt dat het publiek niet zit te wachten op vage buitenlandse investeerders en dat dat de mensen uit het stadion houdt. Het imagoprobleem zou ook de reden zijn dat er nog steeds geen shirtsponsor gevonden is.

Ik ben bang dat de heren het allemaal wat te simpel zien. Joost de Wit moet straks maar eens opletten hoe hoog de Sinterklaas- en kerstbestedingen zullen zijn. Uitgaven die ook niet horen bij de noodzakelijke levensbehoeftes. Mensen maken keuzes vooral op basis van goed gevoel en minder op basis van hun portemonnee, met uitzondering natuurlijk van de echt schrijnende gevallen. Is het gevoel goed bij de club, dan zijn mensen bereid daarvoor te betalen. Kijk naar Engeland, waar er grif € 1000 of meer door Jan Modaal en minder wordt uitgegeven voor een seizoenkaart. Men wil erbij horen.

En meneer van den Wall Bake, het interesseert die supporters niets dat er een buitenlandse investeerder aan het roer staat of dat het een handelshuis is. Vraag dat ook maar eens in Engeland na. Het gaat om uitstraling en gevoel. En natuurlijk om prestaties.

Ook bij Ajax is trouwens sprake van een handelshuis. Spelers worden opgeleid of goedkoop ingekocht om ze vervolgens voor het aflopen van het contract tegen een leuke prijs te kunnen verkopen. En bijna alle clubs uit de eredivisie zijn een vreemdelingenlegioen, meneer van Gelder. Ajax wordt niet voor niets FC Denemarken genoemd.
Nee, als er één team is in de eredivisie, dat evenals Feijenoord, de laatste tien jaar veel met spelers uit de eigen opleiding heeft gespeeld, dan is het Vitesse wel. Soms stonden er wel zes of zeven spelers uit de eigen opleiding in het veld.

Zo zie je maar dat alles te maken heeft met beeldvorming. Als iedereen maar blijft zeggen dat het in Arnhem maar een louche bedoening is, met dat handelshuis en die vage buitenlandse investeerders, dan beklijft dat beeld. Het enige dat op korte termijn helpt is punten halen met goed voetbal. De focus wordt dan verschoven van de bij- naar de hoofdzaken. Maar er moet meer gebeuren.

Waarom zaten er ruim tien jaar geleden steeds rond de 22.000 mensen op de tribune? Wat is het verschil met nu?

In mijn ogen maakte Karel Aalbers het verschil. Wat je ook van hem mag vinden, zijn aanstekelijk enthousiasme, zijn positieve uitstraling en zijn charisma zorgden ervoor dat iedereen erbij wilde horen. Iedereen wil namelijk meedeinen op de golven van succes en enthousiasme. Ik heb wel eens gezegd, dat de club toen een ziel had. En dat is precies wat er nu ontbreekt.

Er zijn meer figuren te noemen, die zo’n samenbindende rol hadden, die er constant voor zorgden dat hun club positief in het nieuws kwam, waar mensen het gevoel bij kregen dat ze iets bijzonders tot stand brachten.

Voor de beeldvorming van Ajax, Feijenoord, Heerenveen, PSV en Twente zijn die voortrekkers heel belangrijk geweest. De rol die Jaap en Michael van Praag, Jorien van den Herik, Riemer van de Velde, Harry van Raaij en Joop Munsterman voor hun club speelden en spelen is daarbij van enorm belang.

Vitesse is nu een club zonder ziel, die een voortrekker, een pleitbezorger mist. We hebben iemand nodig die voor de troepen uitloopt, in de wind gaat staan. Iemand die potentiële bezoekers weer in het stadion krijgt. Die ons weer een goed gevoel geeft, die ons vertelt dat er iets moois gaat gebeuren en dat ook uitstraalt. Iemand voor wie het glas niet halfleeg is, kan het stadion zo weer vol krijgen. Jordania had het kunnen zijn, kan het misschien nog steeds worden. Maar dan moet hij wel tevoorschijn komen, zich nadrukkelijk manifesteren als gezicht van de club en veel positiviteit uitstralen.
Of moeten we toch Karel maar weer uit de mottenballen halen, al is het maar als stroman? Waarom niet? Zo’n actie past toch goed binnen het huidige beeld wat men van de club heeft. En laat de pers dan maar komen, Karel kan ze wel aan. Ik ben er van overtuigd dat het stadion dan binnen de kortste keren weer vol begint te lopen.

Verkeerde bril

'Misschien wel de beste wedstrijd in de Eredivisie dit jaar.'

Ik wist niet wat ik hoorde toen de commentator van Studio Sport dit zondagavond zei tijdens het verslag van de wedstrijd tegen Groningen. Heb ik naar een andere wedstrijd zitten kijken of is het echt zo belabberd gesteld met de vaderlandse competitie dat de wedstrijd van zondag deze kwalificatie verdient?

Op het gevaar af als azijnzeiker betiteld te worden, durf ik te stellen dat het helemaal niet zo best was. Vooral tijdens de eerste helft heb ik me zitten verbijten. Oneindig traag en fantasieloos was de opbouw. Zonder bal werd er nauwelijks gelopen, de gaten die ontstonden werden voornamelijk gecreëerd door klungelig verdedigen van de Groningse defensie. De bal werd langdurig en stroperig in de breedte voor de eigen goal langs verplaatst. We hadden op Zuid daar prachtig zicht op, hoewel dat niet bepaald bevorderlijk was voor mijn gemoedsrust.

De tweede helft was meer vermakelijk dan goed. Een aaneenschakeling van misverstanden, balverlies en zelfzuchtigheid zorgde voor weinig samenhang.  Halverwege sloeg de vlam in de pan. Er was toen wel sprake van passie en spektakel, maar niet van een kwalitatief hoogwaardige pot voetbal. Maar ja, als menigeen meent dat dit een goede wedstrijd was, dan heb ik het verkeerd gezien. Toch maar even langs Hans Anders dus.

Wat me in de commentaren en verslagen ook opviel was dat Lucas Piazon de grote man bleek te zijn. Met uitdrukkingen als: Vitesse wordt aan de hand genomen door…., onder aanvoering van…., lijkt het erop dat de Braziliaan, in de ogen van de  pers, de rol van Theo overgenomen heeft als leider van het elftal. Dat de jongeling een geweldig talent is, staat buiten kijf, maar om hem meteen tot leider van het elftal te bombarderen gaat veel te ver. Daar is hij zowel mentaal als voetballend nog niet rijp voor. De pers heeft er een handje van om zich vast te grijpen aan elke strohalm om iemand de hemel in te prijzen of hem tot de grond toe af te branden. Nog geen vijf jaar geleden gebeurde hetzelfde met Anduele Pryor. Het talent uit de eigen opleiding dat onder Aad de Mos zijn kans greep, werd binnen de kortste keren aan Ajax en het Nederlands elftal gelinkt. Helaas voor hem bleek het een luchtbel, na een verhuurperiode bij Roeselare en een contractje bij Bayern Munchen II zit hij nu, voor zover ik weet, zonder club. Misschien dat de berichtgeving in de pers debet geweest is aan zijn ondergang. Niet iedereen kan daar even goed mee omgaan. Piazon is echter wel van een andere klasse en bovendien is hij het Nederlands niet machtig. Dat is in dit geval misschien ook maar goed zo.

De nuchtere nabeschouwingen van Peter Bosz behoren echter zeker wel tot de beste van de Eredivisie. Het was ook zondag  opnieuw van een hoog professioneel niveau. Ook hij onderschrijft voor een groot deel mijn mening dat het bij tijd en wijle en met name voor rust niet al te best was. Maar hij voegt er direct aan toe dat Vitesse opnieuw spektakel heeft geboden aan de toeschouwers en zo aan klantenbinding doet. En daar heeft hij wel degelijk een punt. Het publiek dient vermaakt te worden. Hoe raar het ook mag klinken, soms kan een nederlaag met veel spektakel en emotie, zoals de wedstrijd tegen Feijenoord,  je meer plezier geven dan een bloedeloze overwinning. Maar uiteraard liever zo’n overwinning als laatst in Heerenveen of nog mooier, de legendarische 4-2 overwinning op kerstavond 2006 op Ajax, waarin de al eerder genoemde Anduele Pryor nog de voorzet gaf die tot de 1-2 leidde.

Het mag allemaal kwalitatief niet allemaal hoogstaand zijn in de Eredivisie, als er met passie gespeeld wordt, vergoedt dat veel. Ondanks mijn kritiek hoop ik dat deze competitie ons blijft verrassen. Dat Vitesse daarbij een rol van betekenis gaat spelen, ligt gezien de potentie van het team voor de hand. Laat de pers het maar de Mickey-Mouse-competitie blijven noemen, zolang het zo spectaculair blijft, heeft de pers wat te schrijven en is de liefhebber tevreden. En waarschijnlijk onze Russische Dagobert Duck ook.