Over de schrijver

Mijn foto
is columnist bij Vitesse Inside. De artikelen van dit blog verschijnen ook daar. Contact: plusvite1892@gmail.com Facebook: www.facebook.com/plus.vite.39

donderdag 28 februari 2013

Mickey Mouse


Ja hoor! Het is weer zover. Het Europese voetbal moet het weer zonder Nederlandse deelname stellen. Onze laatste vertegenwoordiger ging vorige week ten onder aan Roemeense passie en aanvalsdrift. En het zag er nog wel zo mooi uit. Een tegenstander die op papier tot de zwakkere behoorde, een nette overwinning in Amsterdam. Wat kon er nog mis gaan?
Het is symptomatisch voor het Nederlandse voetbal, eigenlijk al jaren. We tellen niet meer mee op het internationale speelveld. Maar incidenteel kunnen we bogen op een clubsuccesje en ook onze nationale trots heeft na het debacle van afgelopen zomer aardig in aanzien ingeboet. Het kon dus ook niet uitblijven dat na de wedstrijd in Boekarest het hele Nederlandse journaille zich weer vernietigend uitliet over de kwaliteit van het vaderlandse voetbal. En ja hoor, daar was ie weer: de Mickey Mouse competitie. Wat zal de geestelijke vader van dit begrip een spijt hebben dat hij hierop geen copyright heeft aangevraagd.
Net als ‘dan loop je weer achter de feiten aan’ of ‘dan krijg je een heel andere wedstrijd’ behoort de MMC tot één van de meest gebruikte clichés uit het Nederlandse voetbal. Dat voetballers en trainers dit soort uitdrukkingen gebruiken is nog tot daar aan toe, maar van mensen die hun brood verdienen met het woord mag je toch wel meer verwachten. Het getuigt van een hoog Boeketreeks-niveau.
Maar los van de uitdrukking zelf, is het nu zo erg dat we internationaal niet meer meetellen? Is de kwaliteit van zo’n bedenkelijk niveau? Lopen de stadions leeg?
Vreemd genoeg is dat laatste geenszins het geval. Er zitten nu jaarlijks tweemaal zoveel mensen op de tribune bij Eredivisiewedstrijden als pakweg twintig jaar geleden. En dat terwijl er toen zelfs nog een Europacup gewonnen werd en wel die met die grote oren. Blijkbaar zijn er voor de Nederlandse voetballiefhebber andere zaken belangrijk dan internationaal aanzien. Spanning en sensatie bijvoorbeeld.
Terwijl in Engeland, Duitsland, Spanje, Italië en zelfs België de competitie in principe al beslist is, lijkt die in Nederland met het jaar spannender te worden. Iedereen kan van iedereen winnen, verrassende uitslagen zijn meer regel dan uitzondering en de resultaten van de voormalige topclubs zijn net zo zeker als die van voormalige topbanken.
Natuurlijk is het zo dat er minder kwaliteit op de Nederlandse velden rondloopt. Zolang er competities zijn waar de portemonnee rijker gevuld lijkt, zijn de toptalenten hier niet te houden. En natuurlijk heeft dat zijn weerslag op het niveau van de wedstrijden. Maar is het daarom ook minder leuk? Ligt de amusementswaarde daardoor lager? Ik zou bijna zeggen integendeel.
Ik heb afgelopen weekend gesmuld van een heerlijke competitieronde. Hekkensluiter Willem II die met beperkte middelen gepassioneerd op zoek was naar de gelijkmaker en daarvoor, ondanks de nederlaag, door de supporters met applaus beloond werd. De spanning in Heerenveen, het gevecht in de Kuip en als hoogtepunt natuurlijk het doelpuntenfestijn in Almelo.
We mogen misschien wel Klein Duimpje van Europa geworden zijn, ik geniet van onze Mickey Mouse competitie. Maar ja, ik ben ook altijd al een Disney-fan geweest.

donderdag 14 februari 2013

Beeldhouwen


If you can’t beat them, join them.
Aan deze Engelse uitdrukking moest ik afgelopen zondag denken toen ik de beelden zag van de West-tribune. Achter de ramen, maar duidelijk zichtbaar voor iedereen, was Merab Jordania in druk gesprek met de hoofdredacteur van Voetbal International. Johan Derksen, die wij toch vooral kennen van het meewarig schudden van zijn hoofd, reageerde tijdens deze conversatie veelvuldig met ja-geknik. Waarover spraken zij, die twee daar achter glas? Niemand die het weet.
Feit was dat Derksen, samen met zijn immer schaterende kompaan René van der Gijp, uitgenodigd was door de club en mogelijk zelfs door Jordania op persoonlijke titel.

Laten we Derksen even los zien van zijn supporterschap van een niet nader genoemde club en hem even tegen het licht houden als hoofdredacteur van een voetbalblad en als kritisch journalist, die niet schroomt om de knuppel in het hoenderhok te gooien. Wat is de bedoeling van de club om deze man en zijn joker uit te nodigen? Wat zit hier achter?

Onhandige beeldvorming
Enige tijd geleden was het het lachertje van de avond. Derksen liet tijdens de uitzending van zijn programma op RTL een cadeautje zien. Een cadeautje dat hij had gekregen van de eigenaar van Vitesse. Een seizoenskaart! Lachen…!
Maar wat schertste mijn verbazing: zonder botte opmerkingen of toevoegingen gaf hij aan dat hij dit gebaar erg waardeerde. Ik dacht dat ik van mijn stoel viel.

En nu dit. Een uiterst geanimeerd bezoek en in de maandaguitzending van zijn programma niets dan lof voor onze eigenaar en zijn plannen. Maar een paar kleine, blijkbaar onbelangrijke, vraagtekens bleven over. Niet de moeite om daar lang bij stil te staan.
Ook René van der Gijp is helemaal om. Terwijl hij een half jaar geleden Vitesse nog geen blik waardig keurde, is het nu één en al hosanna.

Dat een charmeoffensief van de clubleiding zo’n uitwerking heeft op beide heren en ook nog eens zo dat ze Vitesse bijna tot cultclub gaan verheffen, geeft te denken.

Mocht dit een voorop gesteld plan zijn, dan is dat uitermate slim. Beeldvorming begint bij de media. Als daar maar lang genoeg een bepaald beeld wordt geschetst, dan kerft dat zich in onze gedachten. Neem de crisis. Hoe vaak hebben we al niet gehoord dat het zo slecht gaat, dat we in een recessie zitten, dat de broekriem aangehaald moet worden. Als we niet oppassen gaan we dat nog denken ook. Natuurlijk zijn er nu meer mensen die het moeilijk hebben, maar als ik zie hoeveel mensen nog lekker winkelen, hoe vol de restaurants zitten en hoeveel mensen er nu op wintersport zijn, overdrijven we dan niet een beetje? Maar ja, iedereen zegt het. Dus…

Wat negatief werkt kan ook positief aangewend worden. Zorg dat de toonaangevende mensen in de media een steeds positiever beeld schetsen van Vitesse, dan hobbelt de publieke opinie er vanzelf achteraan. Een slimme manier om het stadion uiteindelijk vol te krijgen en leuke sponsorcontracten af te dwingen.

De communicatie met de media lijkt vruchten af te werpen. Maar ik hoop wel dat ook de communicatie vanuit de clubleiding met de echte supporters een impuls krijgt. We waren de afgelopen weken niet blij. De wijze waarop de club intern communiceerde verdiende geen schoonheidsprijs. Maar goed dat de VI-coryfeeën nu in “ons kamp” zitten, anders waren we met de grond gelijk gemaakt.
Maar ook de wijze waarop de eigen supporters op de hoogte werden gebracht is ronduit bedroevend te noemen. En dat is al een tijdje zo. Er wordt niets met de supporters gedeeld, zelden wordt er duidelijkheid gegeven.
De supportersvereniging heeft dit aangekaart en een gesprek gehad met Peter Gansler, de nieuwe commercieel directeur van Vitesse. Dit overleg moet weer een structureel karakter krijgen, waarbij veel zaken open besproken moeten kunnen worden. Terecht houdt de SV een slag om de arm. Resultaten uit het verleden zijn een waarschuwing voor de toekomst. Wij wachten dan ook met smart op de resultaten van de volgende gesprekken. En ook hier kan de clubleiding een belangrijke stap zetten, door zich te presenteren als een organisatie, die oog heeft voor de eigen achterban. Ook hier moet gewerkt worden aan een positievere beeldvorming. Werk aan de winkel, zou ik zo zeggen.

En ondertussen blijf ik wel met argusogen de uitzendingen van VI volgen en alle positieve opmerkingen van de heren over ons cluppie op een weegschaal leggen. Natuurlijk zal ik die nooit in het openbaar tegenspreken. Ik zou wel gek zijn!