Teleurstelling, woede, frustratie

Teleurstelling, woede, frustratie. Ze zijn de meest voorkomende gevoelens bij de meesten van ons. Het ging allemaal zo crescendo voor de kerst. Alles leek eindelijk eens positief uit te pakken. Lovende kritieken, genoemd als kampioenskandidaat. Met extra versterkingen tijdens de winterstop en toenemende toeschouwersaantallen leek dit een geweldig seizoen te worden. 

Leek, want de realiteit blijkt anders.  Volgend jaar zelfs geen Europees voetbal of er moet een wonder gebeuren. De teleurstelling is terecht, de frustratie begrijpelijk.
Zelfs de woede is voorstelbaar. De manier waarop sommige supporters dat uiten is echter onacceptabel. Tegenslag draag je met waarde. 
Maar het kan nog erger. Dat je een kampioenschap moet vieren met het verbouwen van trein- en metrostellen is gewoon ziekelijk te noemen. Stelletje trieste droeftoeters. 

Ik sprak laatst met mijn vriendje en fervente PSV-supporter Bart over het dramatische seizoen van zijn club. De 'boeren' begrepen er niets van. Hoe kon een grote club, met genoeg talent zo ver zakken? En dat nog wel na zo'n sprankelend begin? Tijdens het dieptepunt dacht hij er zelfs over om thuis te blijven. Zijn clubliefde was echter groter dan zijn teleurstelling, woede en frustratie. 
En hij wordt beloond. PSV ziet weer licht aan het eind van de tunnel. Een goede reeks zorgt zelfs nog voor directe plaatsing voor de Europa League. Ten koste van Vitesse. En met de komst van Toon Gerbrands en de aankomende transferperiode ziet men de toekomst weer een stuk zonniger tegemoet. 

Hoe anders is dat nu in Arnhem. De vrije val op de ranglijst zorgt voor een slecht imago. Het gespeculeer over een vertrek van Peter Bosz en de duistere clubleiding versterken dat beeld. Net als de soap rond Jordania, het vertrek van Ester en de vele spelers waarvan het contract of de verhuurperiode afloopt. De Financial Fair Play afspraken beloven geen opzienbarende versterkingen. 
Veel supporters krabben zich wel twee keer achter de oren voor ze een nieuwe seizoenskaart bestellen. Wat blijft er na de zomer over van de club?

Ik heb er niet lang over nagedacht. Als je echt geel-zwart bloed hebt, dan doe je dat ook niet. Natuurlijk ben je dan ook volgend jaar weer van de partij. Elk nieuw seizoen geeft nieuwe hoop en nieuwe kansen. Spelers, trainers, zelfs de bobo's, het zijn allemaal passanten. Wij zijn Vitesse. Ik ben Vitesse! Mijn aanvraag is dus al verstuurd. Op naar volgend seizoen. 

Passie

Er zijn vele factoren die van invloed zijn op een teamprestatie. Talent, training, tactiek, mentale voorbereiding, klasse, zelfkennis, plezier. Maar ook angst, gebrek aan zelfvertrouwen, persoonlijke zorgen, fitheid, ga zo maar door. Je hebt als trainer en technisch directeur invloed op veel factoren maar niet op alle. Vandaar dat het moeilijk is om een schuldige aan te wijzen voor de slechte resultaten van de afgelopen tijd. Hoewel, er is toch wel een element waar onze technisch verantwoordelijken een steek hebben laten vallen.

Barcelona speelt misschien wel het mooiste voetbal op aarde. Technisch vaardige en intelligente voetballers die elkaar blindelings weten te vinden, met name in de kleine ruimte. Oogstrelende voetbewegingen, prachtig uitgespeelde goals. Een geoliede machine, zeggen velen.
Niets is minder waar. Het voetbal van Barcelona leek van een andere planeet. Leek, want de magie lijkt uitgewerkt. Bayern is de nieuwe trendsetter. Bayern is het nieuwe Barcelona. Daar is iedereen het weer over eens. Makkelijk praten is het ook, Barcelona is uitgeschakeld voor de Champions League en de Zuid-Duitsers denderen maar door. Toch is het meer dan dat. Bij de club uit Beieren zie je iets wat je in Barcelona maar weinig ziet: passie. Duitsers blijven gaan, dat is al jaren bekend. En ondanks de toegenomen voetbalkwaliteiten, blijven ze dat doen.

Passie is iets wat aan de andere kant van de Noordzee zelfs met hoofdletters geschreven wordt. Ondanks het vele geld en de buitenlanders blijft het voetbal op de Britse eilanden net als vroeger ondergeschikt aan de beleving. Mooi-weer-voetballers hoeven niet te rekenen op waardering. Gaan met die banaan, doorgaan tot je erbij neervalt. Ook al raak je geen pepernoot, de mensen willen je zien zweten, zien bloeden voor hun club. Beleving heet dat, passie.

Dat is wat er aan Barcelona ontbreekt. Als ze punten verliezen, dan is het tegen mindere ploegen. Clubs die tot op het bot gemotiveerd zijn en die hun gebrek aan voetballende kwaliteiten compenseren met werklust en hartstocht. Tegen Real spelen de Catalanen de sterren van de hemel, net als Vitesse de eerste helft tegen Ajax. Maar tegen Granada, nu de nummer 13 in Spanje, ging het mis. Barcelona had wel een groot veldoverwicht en gunde de thuisclub nauwelijks balbezit; na een uur was de balbezitverhouding 82 % voor Barcelona tegenover 18 % voor Granada. De Catalanen deden echter niet heel veel met de bal. (volgens FC Update) Ook dat kennen we van Vitesse. En dat is nu net het verschil dat Bayern maakt, het blijft altijd gedreven. Je ziet het aan die koppen, rood van inspanning, de geestdrift blijft, ondanks de bijna vanzelfsprekendheid van de overwinning.

Die geestdrift is wel te zien bij Peter Bosz. De gedrevenheid die hij toont is echter wat we op het veld willen zien. Ik twijfel er niet aan dat hij er alles aan doet om dat er bij de jongens in te krijgen. Maar bij Vitesse zijn het zijn vooral mooie voetballers. Tikkie-takkie, net als bij Barcelona. Ik kan ervan genieten, maar… eerlijk gezegd geniet ik meer van de beleving zoals ik dat afgelopen zaterdag bij de tegenstander uit Leeuwarden zag. Je zou bijna wensen dat je Cambuur-supporter was.

Wat valt Peter Bosz dan toch te verwijten? Misschien wel niets. Het is mij namelijk niet duidelijk hoeveel invloed hij heeft op het ‘aankoop’beleid. Maar dat onze technische mensen die dat wel hebben voor te weinig balans in het elftal hebben gezorgd, is duidelijk. (zie ook mijn column Balans opmaken, mei 2013). Met alleen mooie voetballers kom je er niet. Je hebt waterdragers, vuurvreters nodig. Jongens die voorop gaan in de strijd, die het elftal op sleeptouw nemen. Daar worden de goede voetballers nog beter van. Zie Arjen Robben en Robin van Persie.

De transfercarrousel gaat eerdaags weer draaien. En hoewel ik niet weet hoeveel inbreng onze technische leiding heeft in het samenstellen van de selectie en hoeveel geld er is, ik neem aan dat mijn advies duidelijk is. En gratis, dus doe er wat mee! 

Alle ballen op Bert

Gistermorgen viel hij weer op de deurmat. Begin april, net als voorgaande jaren. Maar voor het eerst bespeurde ik een aarzeling na het openmaken van de brief. Dat is me nog nooit eerder overkomen. Zelfs niet toen we dreigden te degraderen. Maar de deining binnen de club is nu zo onaangenaam, dat ik geneigd ben om maar even te wachten met het bestellen van een nieuwe seizoenskaart.

Gelukkig was er die avond een bericht van de voorzitter van de raad van commissarissen. Bert Roetert probeert het gebeuren wat in perspectief te plaatsen en wat openheid van zaken te geven. Normaal gesproken ben ik altijd wat argwanend als

bobo's uitspraken doen. En ook in dit geval zal het wel niet de hele waarheid zijn die verteld wordt. Er zal zeker nog wel wat informatie onder de hoed gehouden worden. En misschien moet dat ook wel. Soms kan de wetenschap van de hele waarheid meer schade aanbrengen aan de goede zaak dan het verszwijgen ervan. Daarnaast zou Vitesse, volgens Roetert, uit respect voor Jordania terughoudend zijn geweest met de berichtgeving. Mocht er ook maar iets waar zijn van de geruchten rond zijn persoon, dan kan ik me die handelswijze wel voorstellen.

Maar waarom zou je zo'n bericht wel serieus nemen? Waarom zou je zo'n bestuurder moeten geloven? Omdat Bert deugt. Als er één is binnen de stropdassenbrigade die ik vertrouw, dan is het Bert Roetert. Een echte Arnhemmer, met geel-zwart bloed. Iemand waarbij het clubbelang wel degelijk voorop staat. Hij is weinig in de publiciteit en heeft niet het charisma van een Jordania of Aalbers, maar hij is onmiskenbaar een Vitessenaar, die iets bij wil dragen om de club omhoog te stuwen in de vaart der volkeren. Ik ken hem nog van de middelbare school. Ook toen was voor iedereen die met hem omging al duidelijk dat hij deugt. Betrouwbaar, sociaal, ondernemend. Geen twijfel over mogelijk, deze jongen was integer. En dat is hij volgens mij nog steeds, je ware aard verloochent zich niet.

Ik ga er daarom vanuit dat de berichtgeving van het bestuur correct is. Voor mij ook voldoende grond om voor de deadline toch een nieuwe kaart te bestellen voor het nieuwe seizoen. Maar bij gebrek aan een aansprekend boegbeeld zal juist Bert wat meer in de schijnwerpers moeten staan dan hem lief is, om de rust binnen de club terug te krijgen. Op dit moment kan dat niemand anders zijn. Sjoerd de Wit en Mohammed Allach zijn zeker nu niet de personen om die voortrekkersrol te vervullen. Ook de oud gedienden als Snellenburg en Guijt lijken hiervoor niet geschikt en over onze eigenaar hebben we het al helemaal niet. Nee, ik denk dat Bert nu even nadrukkelijker op de voorgrond moet treden om het geknakte vertrouwen van de supporters in de leiding van de club te herstellen.