Over de schrijver

Mijn foto
is columnist bij Vitesse Inside. De artikelen van dit blog verschijnen ook daar. Contact: plusvite1892@gmail.com Facebook: www.facebook.com/plus.vite.39

dinsdag 26 augustus 2014

'Dat is voetbal'

Deze uitspraak van Peter Bosz, bij zijn analyse op de wedstrijd tegen PEC, werd bepaald niet door iedereen met gejuich ontvangen. Beter spelen, kansen creëren, maar niet scoren en verliezen hoort bij het spelletje, vindt hij.  Maar er werden ook andere geluiden gehoord:

Ik snap de trainer niet. Wat een achterlijke wissels
Jan Arie in de spits zetten, kan die achterin geen ketsers maken
Wat een droeftoeters!
Dieptriest.
Klote, wat een slappe nederlaag.
Never change a losing team
Hoe kan dit?
Geen bezieling!
Zelfs met 12 man lukt het niet om te winnen.

Zomaar wat (kuise) uitspraken van supporters. Gefrustreerde supporters, geërgerde supporters, teleurgestelde supporters. Begrijpelijk. Slechts één punt uit zes wedstrijden. Een slechter begin is nauwelijks denkbaar. En zoals altijd aan het begin van het seizoen, zijn de verwachtingen hoog gespannen. Terecht of niet terecht. Feit is dat je weer met schone lei begint. Nieuwe jongens zorgen voor nieuwe hoop. Een redelijke voorbereiding zorgt voor een positieve stemming. En dan dit. 
Je kunt niet zeggen dat de gemiddelde voetbalsupporter, die vol met clubliefde en bijbehorende emoties zit, er een genuanceerde mening op nahoudt. Maar sommigen gaan wel heel ver in hun conclusies: 

Bosz, oprotten vent! Je snapt er niks van.
Wat een kutvoetballers hebben we in de verdediging.
Onbegrijpelijk dit, ben nu al enorm klaar met dit seizoen.
Ze moeten dat zootje naar de Sahara sturen, daar kunnen ze niks verkeerd doen.
Die gasten kunnen toch helemaal niet voetballen.

Iedereen heeft recht op zijn eigen analyses over de wedstrijden, zijn eigen verklaringen voor de teleurstellende prestaties, zijn eigen ideeën over opstellingen en wissels. Iedereen heeft een mening en mag die ook laten horen. Maar als iedereen zijn gal heeft gespuid en de stofwolken zijn opgetrokken, moeten we proberen weer met een open blik naar de situatie te kijken. En ons eens niet door emotie laten leiden.
Laten we de feiten even onder ogen zien. Hier moet iedereen het toch over eens zijn:

·      Vitesse heeft een jonge, talentvolle selectie. Een selectie die misschien wat ervaring mist op bepalende posities. 
·      Die jonge, talentvolle selectie laat wel degelijk zien dat het kan voetballen. Zelfs PSV heeft in Amsterdam niet zulk dominant voetbal laten zien als Vitesse. 
·      Het balbezitpercentage bedraagt maar liefst 57% over drie wedstrijden. Verreweg het hoogst van alle eredivisieclubs. 
·      Er worden veel kansen gecreëerd. En frustrerend: ook heel veel gemist. 
·      De man die vorig jaar op een voetstuk werd gezet omdat hij zo vaak scoorde, Leerdam, mist nu de één na de andere mooie kans. Het is toch geen slechtere voetballer dan vorig jaar?
·      Vitesse speelt eigenlijk zonder spits. Hoe talentvol en hardwerkend Vako ook is, hij is niet de beoogde targetman. 
·      Wat je ook van de trainer mag vinden, gezegd kan worden dat hij, in ieder geval naar buiten toe, rust en vertrouwen uitstraalt naar zijn jongens en positief blijft. 

Voetbal blijft een spelletje dat onvoorspelbaar blijft. Het is geen optelsom van feiten en wetmatigheden. Geen uitkomst van berekeningen met hoge wiskunde. Niet altijd wint de beste. Verrassingen zijn er elke week. Dat maakt het spelletje zo leuk. Vorig jaar, tot aan de winterstop, viel het dubbeltje steeds de goede kant op. Arnhem zat in een flow en Bosz was de beste trainer ooit. In Eindhoven werd het zelfs 2-6! Wie had zo’n uitslag ooit kunnen verwachten?

Zondag moeten we weer aantreden in Eindhoven. Tegen een club die nu zelf de wind mee heeft (hoe anders was dat vorig jaar voor de winterstop?). Drie gespeeld, drie gewonnen. Afgezet tegen dat schamele puntje van ons, betekent dat een zekere nederlaag. Toch?  Gelukkig hebben we voetballend vermogen en talent genoeg om voor een onverwachte uitslag te zorgen. En dan kan Bosz ook dit keer, maar dan met een ander gevoel, zeggen: ‘Dat is voetbal’

maandag 11 augustus 2014

Gemengde gevoelens

Gemengde gevoelens

We zijn weer begonnen. En eerder dan vorig jaar. En daarmee bedoel ik niet dat de eerste wedstrijd van het seizoen eerder plaatsvond. Nee, ik wil ermee zeggen dat we sneller het team voor het nieuwe seizoen op de rails hebben staan. Vorig jaar in september schreef ik na het sluiten van de transfermarkt een column genaamd We zijn al begonnen, maar nu beginnen we echt, waarbij ik mijn ergernis over het late sluiten van de transfermarkt even de vrije loop moest laten. Die ergernis is er nog, maar dit jaar minder van toepassing op mijn eigen cluppie. Gelukkig maar. 

Hoewel er nog steeds geruchten zijn over versterkingen, ben ik heel blij met het beleid van Vitesse om er dit jaar voor te zorgen dat de selectie al tijdens de voorbereiding voor een groot deel compleet was. Die voorbereiding zelf is volgens mij ook onderdeel van die slimmere visie. Geen zomeravondpartijtjes meer tegen amateurclubs, maar enkel en alleen echte tegenstanders, waartegen men vol aan de bak moest. Dat moet toch meer opleveren? Ik proef de invloed van Peter Bosz in deze veranderingen. 
En hoewel de ouverture zondag qua uitslag anders uitpakte, mag je toch wel zeggen dat deze aanpak succesvol is. Het lijkt in tegenspraak met elkaar: succesvol zijn en met 4-1 verliezen, maar we moeten wel verder kijken dan onze neus lang is. Vriend en vijand is het erover eens dat Vitesse de betere, dominantere ploeg was tegen Ajax. Er stond een ingespeeld elftal, met technisch vaardige, creatieve voetballers. De Arena kon alleen maar met bewondering naar het  stilistische combinatievoetbal kijken. Het was er verdacht stil, totdat...
We zullen maar zeggen dat het leuke van het spelletje is dat het geen optelsom van feiten is. Het percentage balbezit opgeteld met het aantal doelpogingen en gelukte passes resulteert niet per definitie in een overwinning. Maar de onvoorspelbaarheid gevoed door toeval en geluk bepaalt nog voor een groot deel de uitslag. Tja en dat viel zondag niet in ons voordeel uit. Jammer voor ons. Dit keer dan.

Toch gaf deze wedstrijd me het gevoel dat er dit seizoen misschien wel meer te halen is. De individuele voetbalkwaliteiten van de geel-zwarten waren zeker niet minder dan die van de titelhouder. Sterker nog, ik schat ze hoger in. En dat in combinatie met een betere voorbereiding moet toch wat kunnen opleveren. 
Maar er blijven toch wat punten van zorg. Het elftal is nog niet in balans. Natuurlijk missen we nog een echte afmaker. Dat werd niet alleen zondag duidelijk, ook in de voorbereiding was dat merkbaar. In de hoop dat Dauda die rol zal gaan vervullen, moet dat probleem snel zijn opgelost.
Ook onze keeperspositie blijft een bron van discussie. Onder andere op het forum van de supportersvereniging en op de Facebookpagina van Vitesse Inside is daar de laatste tijd heftig over gediscussieerd. Piet liet ook zondag weer zien dat hij zijn beperkingen heeft. In mijn column Sluitpost van november jl. sprak ik ook al mijn zorgen uit over zijn functioneren en het belang van een goede doelman. 
Daarnaast mis ik nog een echte terriër op het middenveld. Een ‘VCM’, zoals dat tegenwoordig aangeduid wordt: een kuitenbijtende Verdedigende Centrale Middenvelder, die gaten vult, ballen afpakt, kilometers maakt en volledig in dienst speelt van de  creatievelingen. Met zo'n man en een betrouwbare doelman in je rug durven zij dan vrijer te voetballen. En dat kan maar tot één ding leiden. 
We zijn begonnen met een nederlaag. Da's lang geleden. Maar uiteindelijk gaat het erom waar je staat aan het eind van de rit. Ondanks deze domper heb ik er zin in.