Ik had een excuus.
Net als vele anderen genoot ik van een heerlijke en welverdiende vakantie.
Altijd vervelend als de vakantie laat valt, want dan mis je bij de start van de
competitie één of meerdere wedstrijden en dit jaar zelfs ook de enige Europese
wedstrijd van het seizoen. Commerciële belangen gaan voor die van de
supporters. Het is niet anders.
Maar verklaart dat de lege tribunes bij wedstrijd tegen
Roda? Of is het een teken aan de wand en weerspiegelt het de verwachtingen bij
de supporters? Wel vreemd trouwens dat tijdens de thuiswedstrijd tegen
Southampton het stadion wel goed gevuld was. Ondanks de fikse nederlaag in
Engeland.
Nee, het is weer het traditionele kat-uit-de-boom kijken
waar een deel van de Vitesse-aanhang last van heeft. Je wilt je vooral niet
associëren met eventuele slechte prestaties of mogelijke negatieve
beeldvorming.
Dat laatste was weer aan de orde bij het begin van het
seizoen. De clichés van vreemdelingenlegioen en huurleger zijn weer niet van de
lucht. Ach, we raken eraan gewend. Ik wil me dan ook niet bezondigen aan
vergelijkingen met andere clubs. Blijkbaar moet Vitesse altijd gebukt gaan
onder vooroordelen. Je leert ermee omgaan. Ambtenaren en leraren kunnen erover meepraten.
Maar een echte fan heeft schijt aan deze beeldvorming. Het is zijn club en daar staat hij achter, daar hoort hij bij. Wat anderen ook zeggen, niemand kan tussen hem en de club komen. Zoals ik al eens vaker heb geschreven: wij zijn de club, niet de passanten in de bestuurskamer of de jongens op het veld. Uitzonderingen daargelaten.
Maar een echte fan heeft schijt aan deze beeldvorming. Het is zijn club en daar staat hij achter, daar hoort hij bij. Wat anderen ook zeggen, niemand kan tussen hem en de club komen. Zoals ik al eens vaker heb geschreven: wij zijn de club, niet de passanten in de bestuurskamer of de jongens op het veld. Uitzonderingen daargelaten.
‘Ik vind zo’n seizoenkaart veel te duur.’ Ook dat argument
hoor je vaker. Onterecht, want het blijkt dat Vitesse op plek 12 staat voor wat
betreft de duurste kaarten in de Eredivisie, waarbij we ook nog eens gratis
vervoerd worden. Maar er is meer.
‘Ik ga alleen naar de wedstrijden tegen de grote clubs en tegen NEC en misschien de Graafschap. Bovendien kan ik toch niet iedere wedstrijd.’ Dat zei een kennis die het ook allemaal te duur vindt, laatst tegen me. Ik heb hem even voorgerekend hoe het werkelijk zit, zonder te laten blijken hoe dom ik hem vind. Bij die vijf wedstrijden zijn de losse kaartjes altijd tegen het hoogste tarief. Opgeteld al bijna net zo duur als een seizoenkaart. Als je een seizoenkaart neemt, voor bijna hetzelfde geld dus, zul je van de overige twaalf wedstrijden er misschien een paar moeten missen, maar daar kun je je zoon, buurman, zwager (alles m/v natuurlijk) of wie dan ook zo af en toe een plezier mee kunnen doen. Staat er mooi weer een plusje achter je naam. Nee, aan het geld kan het niet liggen.
Dan het argument dat je van zo’n nieuw elftal met allemaal
jonkies, niets kunt verwachten.
Persoonlijk denk ik ook niet dat we kampioen
worden. Kampioenschappen worden trouwens niet door voetballers gewonnen, maar
door het geld. Aan alles kun je zien dat alleen clubs met de hoogste begroting mee
kunnen doen om de prijzen. Dat zullen we moeten accepteren. Maar dat neemt niet
weg dat we geen verwachtingen mogen koesteren. Integendeel! Het is de echte
kenners allang duidelijk: als er iets bijzonders op de Nederlandse velden gaat
gebeuren, dan zal dat met Vitesse in de hoofdrol zal zijn. Er lopen zoveel
talenten lopen rond, waarvan sommigen zelfs de kwalificatie uitzonderlijk
toegedicht krijgen. Zij zouden wel eens voor een sensatie kunnen gaan zorgen.
En natuurlijk zullen die jonge gasten hun fouten maken, waardoor een
kampioenschap voorlopig nog even ver weg zal zijn. Maar het belangrijkste is,
dat we ook dit jaar weer top-amusement mogen verwachten. Iedereen ziet nu al
dat Nathan kan uitgroeien tot een fenomeen. Dat Rashica voor heerlijke momenten
kan gaan zorgen en dat een Pantic een hele grote gaat worden. Met jong eigen
talent op de bank, met Vako als een begenadigde nummer 10 en een verrassende
Nakamba, die de onverwachte en langgehoopte stofzuiger op het middenveld lijkt
te worden, zie ik het seizoen vol verwachting tegemoet. Ik verheug me er zelfs
op.
Ik ben ervan overtuigd dat wegblijvers dit jaar ongelijk
zullen krijgen. Ik weet niet of ik dat jammer vind of toch stiekem in mijn
vuistje zal lachen. Nee, een vol stadion is toch leuker.