Over de schrijver

Mijn foto
is columnist bij Vitesse Inside. De artikelen van dit blog verschijnen ook daar. Contact: plusvite1892@gmail.com Facebook: www.facebook.com/plus.vite.39

dinsdag 15 december 2015

Iedereen

Iedereen vindt Vitesse de best voetballende ploeg van de eredivisie. Iedereen vindt Solanke een geweldige voetballer en een aanwinst voor de eredivisie. Iedereen vindt Leerdam ook een betere optie op de linksbackpositie dan Achenteh. Iedereen lijkt dat te vinden. Iedereen, behalve ik. Misschien is het ook wel de plicht van een columnist om iets te vinden wat niet iedereen zo ziet. Een columnist moet er juist voor zorgen dat niet iedereen roept wat iedereen roept. Dat iedereen juist eens even nadenkt voordat er wat geroepen wordt. Maar ook dat hoeft niet iedereen met me eens te zijn. Graag zelfs.

Nou, daar gaan we dan. Ik vind Vitesse helemaal niet zo geweldig voetballen. En daarmee refereer ik niet aan de wedstrijd van zondag tegen Heracles. Ik doe in principe niet aan nabeschouwingen. Daar hebben we bij Vitesse Inside trouwens een uitstekende andere columnist voor. Nee, ik heb het over de spelwijze in zijn totaliteit.

De basisfilosofie is uitstekend. Wie zo wil spelen als Guardiola bij Barcelona en Bayern verdient sowieso een pluim. Aanvallend, dominant voetbal. Technisch sterk. Veel balbezit en veel druk zetten. Het basisrecept voor prachtig voetbal, toch? En in principe is dat ook zo. Gaat het zoals je je dat voorstelt, dan is het de beste tactiek. Een speelwijze die niet ten onrechte door menigeen wordt geprezen.

Maar wat als het niet loopt? Wat als de tegenstander je het voetballen moeilijk maakt? Wat als je door de passie van de tegenstander niet in je spel komt? Dan is er een plan B, toch?
Helaas, plan B kennen we niet bij Vitesse. Als het niet loopt, dan blijven we vasthouden aan de bekende en vaak succesvolle tactiek. Maar ik ben er van overtuigd dat een echt topteam moet kunnen schakelen. Als het echt niet loopt, dan moet de strijdwijze worden aangepast. Niet zomaar wat anders, maar ook met een visie. Een visie van waaruit getraind is, die voor iedereen helder is, behalve dan voor de tegenstander.

Helaas heb ik moeten constateren dat er nogal wat wedstrijden waren dit seizoen, waarbij de eigen spelwijze, ondanks alle inzet, totaal niets opleverde. De nijvere bij stak de stenen Boeddha en stak en stak en stak...luidt een toepasselijke oosterse wijsheid, die tot nadenken moet stemmen.
Bij dit soort situaties voel ik medelijden. Medelijden vooral met Solanke. Want wat iedereen ook mag zeggen en vinden, de beste knul heeft nog nauwelijks iets laten zien. Ik heb dat grote talent wat hij schijnt te bezitten nog niet kunnen waarnemen. Als excuus hoor je wel dat hij nog jong is en veel moet leren. Maar Diks en Rashica zijn ook jong en moeten ook nog veel leren, maar hebben wel een hoog rendement. Als excuus mag echter wel mijn eigen bovenstaande kritiek gelden. Door strikt vast te houden aan de basisfilosofie is er weinig ruimte voor een spits om zich te kunnen onderscheiden. Hoe vaak komt er een voorzet voor de goal in zijn richting? Wanneer wordt er eens de diepte
gezocht? Wie sprint er eens zonder bal naar voren? Altijd maar dat balletje aan de voet. Altijd maar breed en terug. Soms heeft het voetbal even een opkikker nodig. Soms kan een beetje sambal geen kwaad.

Je mag kritiek hebben op Achenteh, hij heeft die kritiek soms ook wel degelijk verdiend, maar hij had wel vaak een goede voorzet en... peper in zijn reet. Vorig jaar liep er op rechtsback ook zo’n menneke, dat verdedigend nog wel eens een steek liet vallen en die, ook door mij, overladen werd met kritiek. Maar wat heb ik van hem genoten toen hij noodgedwongen rechtsbuiten kwam te staan. Passie, flair en dreiging. Misschien is Rochdi wel een goed alternatief voor de weinig effectieve Olinyk.

Wat mij betreft mag er een plan B komen. Een plan waarbij overgeschakeld wordt op meer diepgang. Meer passes over de verdediging, meer voorzetten vanaf de achterlijn, meer lopen zonder bal. Met een goedgetraind plan B maak je je tegenstander helemaal gek.

Met een plan B heb je als team een alternatief voor als het niet loopt, krijgt Solanke misschien wel de kans zich te onderscheiden en kan zelfs Achenteh laten zien waar zijn kwaliteiten wel liggen. Als dat plan werkt, is iedereen weer tevreden. Zelfs ik.