Oké, we hebben
gewonnen. We zijn drie punten rijker. We blijven gewoon de beste van Gelderland
en staan nu vijfde. En ja, het was een mooi spandoek en de zon scheen. Maar wat
heb ik me geërgerd zondag.
Het begon al met die lange rijen bij de ingang. Iedereen
moest natuurlijk weer gefouilleerd worden en dan sta je zo een kwartier in een
rij met van de rokende ‘deskundigen’, die het allemaal beter weten. Moet je ook
nog eens allemaal dezelfde trap op, omdat ze uit veiligheidsoverwegingen er maar
één beschikbaar hebben. En dan mag je weer in een rij aansluiten om je wallet
op te laden. Lekker!
Op de tribune al niet veel beter. Zit je naast een stel supporters
dat het drukker had met bier halen en drinken dan met het voetbal. Heb je eerst
die stank van die rookbommen overleefd, komen er ook nog eens geregeld van die
stinkende loempiadampen naar boven trekken.
Daarbovenop ook nog eens die herrie voor de wedstrijd die sommigen ook nog eens muziek durven te noemen. Koppijn. En dan ook nog eens die ‘mus’ die zich na zijn vlucht over de Zuidtribune al uitgeput op zijn tournedos stort. Of die eikel die met zijn grote vlag de hele tijd voor mijn neus stond te wapperen. Ik heb de hele wedstrijd niks gezien. Wat wou die bewijzen? Dat ie ‘m nog omhoog kon krijgen?
Nee, dan de wedstrijd. Denk je een leuk potje te zien. Maar
nee hoor, balletje breed, balletje terug. Geen enkele loopactie zonder bal in
de buurt. Je zou de tegenstander eens in verwarring kunnen brengen. Da’s toch
zielig voor ze. Kom nou! Laat die gekleurde wijvenschoentjes eens doen waar ze
voor gemaakt zijn. Lopen en voetballen!
De heren spelen liever theater door op de grond te liggen na een botsinkje en te kermen alsof de ontsluitingsweeën al begonnen zijn. Of omstandig met armgebaren het publiek proberen op te zwepen. Snappen ze dan niet dat zij dat beter kunnen doen door beter te voetballen?
Sommigen begrijpen het echt niet. Foor die bij het in één
oogopslag zien van het groen-rood en het zwart-geel helemaal in de war raakte
en totaal de kluts kwijt was. Om je groen en geel aan te ergeren. En dan
Kruijswijk. Zag je die panna? Loopt ie daarna door met een gezicht alsof hij
elke wedstrijd iedereen drie keer poort. Wat een arrogantie!
En waar was die derby nou? Voetballertjes die na een
overtreding sorry zeggen. Die elkaar overeind helpen en een aai over de bol
geven. Supporters die voor elkaars zangkoren applaudisseren. Kom op zeg! Een
derby hoort te sprankelen. Een derby hoort te spetteren. Maar het enige wat
spetterde waren de frikadellen in de frituur. Biertje erbij?
Nee, afgelopen zondag was er één van ergernissen. Maar het
valt ook niet mee om na een avondje flink stappen zo vroeg je nest uit te moeten
komen om om half één in het stadion te zijn. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten