Over de schrijver

Mijn foto
is columnist bij Vitesse Inside. De artikelen van dit blog verschijnen ook daar. Contact: plusvite1892@gmail.com Facebook: www.facebook.com/plus.vite.39

dinsdag 12 september 2017

Lintje




Nee, het is nog geen Koningsdag. En het gaat al helemaal niet over ridderordes. Ook niet over de veteranen die de stad nu zijn bijzondere kleuren geven. Nee, het gaat over een man waarvan ik vind dat deze bijnaam bij hem past. Ten eerste vanwege zijn naam, ten tweede vanwege zijn lengte, maar vooral omdat hij er nu al eentje verdient: een lintje.

Ik was al van plan deze column te schrijven voor zijn memorabele actie afgelopen zaterdag. Dat iedereen het daarna over hem had, was dus wel vanzelfsprekend. Het doelpunt dat Bryan Linssen in de wedstrijd tegen Excelsior maakte was dan ook van een zeldzame schoonheid. Normaal doe ik dit soort goals af als gelukstreffers, dat zijn ze natuurlijk ook, maar iedereen die gevoetbald heeft kan zich het euforische gevoel voorstellen als je zo’n doelpunt maakt. Voor ons als televisiekijkers was het dubbel genieten omdat gefilmd werd vanuit een prachtig standpunt.


Hoe mooi het doelpunt ook was, mijn bewondering gaat ergens anders naar uit. Ik kan me namelijk geen Vitessespeler herinneren die met zoveel passie, gedrevenheid en vooral plezier op het veld staat. Er zullen als reactie hierop ongetwijfeld namen genoemd worden, maar misschien vallen deze eigenschappen in nu wel veel meer op. Hedendaags voetbal is alleen nog maar ‘voetballen vanuit de organisatie’, voetballen met je hoofd en dus steeds minder met je hart. Ik herinner me de opmerking van Fräser kort geleden, dat Büttner, ook zo’n jongen die het spelletje speelt omdat hij het leuk vindt, zich niet aan ‘de afspraken’ gehouden had.. Eenzijdig opgelegde afspraken van trainers die het creatieve, sprankelende, verrassende uit getalenteerde spelers haalt. Volgens mij de oorzaak van het gebrek aan kwaliteit in het Nederlandse voetbal (/elftal).

Maar wat heerlijk dat ze er nog zijn. Die jongens die gewoon doen wat hun gevoel hen ingeeft, die gepassioneerd het spelletje spelen alsof ze tien, twaalf jaar oud zijn. Dit soort spelers heeft vaak van die onvoorspelbare, verrassende en creatieve momenten. Het zijn juist die acties waarvoor wij op de banken staan, een oohhh laten horen en de handen ruw slaan. Voor deze voetballers kom je naar het stadion, zij zorgen voor het echte amusement.

En Bryan Linssen is er zo eentje. Misschien heeft hij niet de techniek van Messi, het fysiek van Pogba of de eigenzinnigheid van Ibrahimovic, maar hij is er wel eentje met een ongelooflijke dadendrang die die ‘tekortkomingen’ ruimschoots compenseert. Denk maar aan die kopbal afgelopen zaterdag voor het doel bij Excelsior. Met zijn 1,70 meter stak hij bij zijn sprong meer dan een kop uit boven zijn veel langere tegenstander. Dat de scheidsrechter daarvoor, ten onrechte, floot was begrijpelijk: zo’n ventje kan niet zonder hulp zo hoog springen, toch?


Ik heb al in menige column een pleidooi gehouden voor meer passie in het spel. Gedrevenheid, inzet en spelplezier liggen aan de oorsprong van het voetbal. Zoals al gezegd, wordt dat tegenwoordig veel te veel ondermijnd door tactische concepten. Bij Bryan Linssen zie je die kwaliteiten gelukkig weer terug op het veld. Onvoorwaardelijke gedrevenheid, gezond fanatisme en vooral plezier, veel plezier. Ik hoop dat hij dit virus over kan dragen op zijn ploeggenoten. Als dat lukt, dan verdient hij wel meer dan een lintje.

1 opmerking:

  1. Ik kan me een soortgelijke column van je herinneren over Achenteh,toen hij net over kwam van Zwolle, die zo trots was dat hij voor Vitesse mocht voetballen, ook een jongen met plezier en passie, je bent hem toch hoop ik niet vergeten.

    BeantwoordenVerwijderen